pause: bekleme modu

aslında bu ben değilim. böyle ağlayan, sızlayan biri değilim.
normalde oldukça hayat dolu biriyim. yani daha doğrusu öyle olduğumu söyler insanlar. hayatımda iniş çıkışlara rağmen kendimce bir düzende devam edebiliyorum yıllardır. uzun zamandır yalnız yaşamama rağmen bunu yapabildim. evet, aralarda dengenin bozulduğu, toparlanmam gereken zamanlar oldu ama onlarda bir dönemdi. yani belki yaşanması gerekiyordu. ahmet'i de tanımış olmam gerekliydi. bir erkeği daha doğrusu bir insanı böyle sevebildiğimi görmem gerekiyordu.

belki cümlelerim biten bi ilişkiyi yada arkadaşlığı tarif eder gibi oldu ama öyle değil. ahmet benim hala canım, hala herşeyim. ailemden sonraki en değerli varlık hayatımda. onu onun mutlu olmasını isteyecek kadar çok seviyorum. ama artık net olarak kabullendimki onun içinde olduğu hayaller kurmamalıyım kafamda. evet, istediği zaman gelir, ben giderim, buluşuruz, konuşuruz, dertleşiriz, sarılırız, hatta yine birlikte uyuruz. ama daha ötesine gitmeden o tanımlayamadığımız hislerimizi paylaşırız. şuana kadar olduğu gibi. bu onun toplumca kabul gören bir hayat kurmasına engel değil. belki ben bile hayatımda değişikliğe gidebilirim. bilmiyorum. şuan tek istediğim beklemek. tanrım benim için en doğru şeyi biliyordur.