devam

hayat son bir haftada çok farklı geçti benim için.

uykusuz, yorucu ve biraz da ilginç. netten biriyle tanıştım. bi erkek. konuştuk uzun uzun yani daha doğrusu yazıştık. bana hayatını açtı. yaşadığı acıları, sevinçleri, tereddütlerini........ fotoğraflarını. etkilendim haliyle. ama tepkisiz ve anonim kalmaya çalıştım yine de. kimsenin dengesini bozmak istemem sonuçta. hele ki hayatı ile ilgili önemli kararlar almaya çalışırken. umarım herşey onun için güzel olur tez zamanda. şuan için elimden gelen tek şey bu, dua etmek.

bunun dışında da pek bişey olmadı. işe git gel. haa bursa'ya geçmiştim haftasonu. annem beni tek yakaladı. kız konularını açtı açtı kapadı. şu da varmış, bu da varmış. sıkıldım övgülerinden "tamam, hepsiyle de görüşeyim" dedim. facebook ilk izlenim ortamı anneme göre. ismini söylediği herkesi facebook'da bulabileceğimi düşünüyor. fakat yanıldığını aynı isimde resimli resimsiz yüzlerce kişi görünce anladı.

bi de şu işyerindeki yeni eleman olayı. kızla durmadan karşılaşıp da gözgöze gelememek sinir bozucu. biliyorum onlarca kişi benimle aynı şeyleri hissediyordur. ama ne bileyim. ben ciddiyim desem, beni bi adım öne çeker mi daha detaylı tanışmak konusunda :)) neyse niye bu kadar dert ettiysem, sanki tanışınca ne olacaksa.

foto=vi.sualise.us