evli, mutlu, çocuklu

dünya ne küçük.

3 sene kadar önce yazıştığım biri vardı. o dönem günübirlik şeyler yaşamak için yazıştıklarımdan farklı biriydi. aramızda da bişey olmamıştı zaten. epey bi konuşma sonrası cesaret edip buluşmuştuk ama onun bu konulara karşı korkuları tereddütleri beni rahatsız etmişti diye bi daha aramamıştım. o da aramadı.

bugün ona denk geldim öğle yemeğinde. arkadaşlarla otururken çapraz masada gördüm adamı ve hemen tanıdım ama onun beni tanımadığını düşündüm önce, hatta tanımamasını istedim içimden. bi adamla yemek yiyordu zaten, sevgilisi bile olabilir diye geçti aklımdan. yemeği bitmiş gidiyorken kalkıp yanıma geldi. ben şaşırdım tabi, merhabalaştık. biraz korktum arkadaşlarımın yanında saçma bişey söyleyebilir diye. kalktım ve masadan az uzaklaştırmak için yürüdüm. halimi hatırımı falan sordu. nezaketen ben de aynısını sordum. benle buluştuğu zamanları atlatıp, evlendiğini söyledi. hatta bir de oğlu olmuş. 2 aylık. benim evlilik yada hayatımda birileri olup olmadığını sordu. "yok" dedim, "yalnızım hala" falan dedim. üzülür gibi oldu. başladı bana telkin vermeye. iyi niyetle de olsa sözlerinden o kadar rahatsız oldum ki "korkma, inan korktuğun kadar zor değil" türü bikaç cümleden sonra dayanamayıp kendimden bile beklemediğim bişey yaptım. "dürüst olayım mı, aslında yalnız değilim" dedim. bizim konuşma uzayınca, arkadaşı da kapı önünde sigara içicem diye işaret edip dışarı çıktı. "eee" dedi o da. "hayatımda biri var, bir erkek". birden gülümsedi sesli bi şekilde. sormasına izin vermeden. "ve herşey çok güzel gidiyor" dedim. ben nasihatlerine devam edecek diye beklerken "onu seviyor musun" diye sordu. "evet, çook" dedim. "bunu duyduğuma gerçekten sevindim" dedi gözleri gülerek. bu sefer ben de gülümsedim. ama bi garip oldum, tanımadığım birine bu kadar özel bişeyi anlattığım için. mutluluk, şaşkınlık, korku karışık. arkadaşı camdan bekliyorum diye işaret edince "gitmeliyim" dedi. tokalaşırken "yanlış anlamazsan konuşmak için arayabilir miyim seni sonra" diye sordu çekinerek. "buna gerek var mı" diye paylar gibi cevap verdim ben de. "ya yanlış anlama, sadece konuşmak için" dedi. niye yaptım bilmem ama verdim numaramı, o da verdi numarasını.

henüz aramadı ve umarım aramaz. ama bi yanımda aramasını istiyor. çünkü gerçek hayattan birine sevgimi ve sevgilimi anlatmak acaip hoşuma gitti sanırım.

foto=flickr, occhiovivo