fındık ezmesi

dün dışarı çıktık. yakışıklının arkadaşları toplanacaklarmış. normalde bana gel dedi ama ikimizin de önceden gelen ortak bi arkadaşı da orada olacak diye gitmek istemedim. nolur nolmaz kıllanır falan. çocuk la yanyana çalışıyorlar, zor bi duruma düşürmeyeyim yakışıklıyı istedim. zaten geçen de zorunlu olarak bi konserde yanyana bulunduk çocukla.

yakışıklı geçerken son dakika emr-i vaki yaptı. oysa ben de kendime yapacak bişey bulmuştum ve dışarı çıkıyordum. üzerimde öyle bi mekan için uygun değildi ama uydum delinin aklına gittim. çok geçmedi bahsettiğim çocuk geldi, kız arkadaşıyla. ekip kalabalık olunca muhabbet başladı. şu cocukla adaş olunca her adımız söylendiğinde ikimizde atlıyorduk olaya. ee biraz komik anlar olmadı değil. ayrıca çocuğun kız arkadaşı daha içten ve sıcak olunca, ortama yabancı kalmadım. zaten müzik eğlence derken koptu millet. en komiği benimkinin kopuşuydu. onun kalabalık içinde oynamadığını biliyordum ama mutluluktan mı sarhoşluktan mı bilmem ama epey oynadı. arkadaşları da şaşırdı zaten. ben de çok eğlendim onu öyle rahat görünce. sarılıp öpesim geldi bikaç kere ama tuttum tabii kendimi :)

gece beni eve bıraktı. tam arabadan inecekken "eğlence uzun sürdü, arkadaşta kalıcam desen annenlere" dedim. tereddüt etti ama o geç saate rağmen aradı evdekileri. dediklerimi dedi :) yani yalan söylettim. zaten onlarda uyku moduna geçmişlermiş. sorun olmadı. söylediği beyaz yalanın karşılığında da ona sarılarak uyudum ve öyle uyandım. sabah da erkenden kaçtı ben daha tam uyanamadan. en son ağzıma bi kaşık fındık ezmesi sokuşturduğunu hatırlıyorum. tekrar uyumuşum zaten. ama uyandığımda hala o fındık tadı vardı ağzımda :)