sessizlikten nefret ediyorum bu ara. her akşam eve birini atıyorum :) yokyok öyle değil. atıyorum derken, sevdiğim bir ya da iki iş arkadaşımı gündüzden ikna edip yemek yapıp yemeye ve sonrasında biraz sohbet etmeye eve getiriyorum. bugünde bir dostumu davet etmiştim. şarkılı türkülü bol gürültülü bi akşamdı. çıkarken bostancı sahiline inip biraz yürümeyi teklif etti, gidip biraz yürüdük. hani bikaç haftadır kendimi en hafif hissettiğim anlardı. güzel bi hava, denizin kokusu, canını teslim edebileceğin bir dostun ve güzel bi sohbet. daha ne istenirki hayatta.o ordan evine geçti bende yenice vardım eve. hep bunalımda imişim gibi görünmekten sıkıldığım için az yazıyordum. hazır eşref saatimde iken sizinle paylaşayım istedim.
foto=1x, willy marthinussen
hadi bakalım uzun süre devam eder inşallah
YanıtlaSildaha sık yazmalısın yorumların azaldı unutulmaya mı başlıyorsun yoksa AMAN TANRIM!!!
özledim ya senle yazışmayı zaman zaman atışmayı:))
güldürdün beni selen :)
YanıtlaSilsık yazmama sebebimi yazdım önceki bi yazıda aslında. çok net görüyorum içimdekileri bu sefer çok farklı hareket ediyorum. biraz saldım blogu biliyorum ama az daha toparliim, dolu dolu yazarım, atışırız.
kendine iyi bak :)
takiptesin bil.
dolu dolu bekliyorum yazılarını:))
YanıtlaSil