geçmişten sansürlü itiraflar

saat öğle 2 gibi istanbul'a geldim. eve girmeden aradım spor arkadaşımı bi programı varsa gün içinde bana da vakit ayırsın diye. yurtdışından bi dostu gelmiş onun da. "onunla kalmak zorundayım, ayıp olur" dedi "tamam" dedim. ben de o sırada eşyalarımı yerleştirdim, ortalığı toparladım, hatta ondan ses çıkmayınca yemek filan da yaptım yedim. ben de arayıp rahatsız etmedim meşguldur diye. tam ben bugün görüşme ihtimali yattı diye düşünürken saat 9 gibi aradı. telaşla ancak müsait olabildiğini söyledi, "görüşelim mi" dedi. çabuk hazırlanıp çıktım. buluştuk, yakın bi yere oturduk ama orası da kapanma moduna geçince bişey ısmarlamadan kalktık. sonra başka bi yere geçtik. orası da tek açık yermiş gibi kalabalık ve gürültülüydü. ancak bayram, bayramda olan ilginç olaylar ve şu yurtdışında çalışan sınıf arkadaşı hakkında konuşacak kadar rahat davranabildik. bi yarım saat kadar sonra oradan da kalktık. istemediğim bi ihtimaldi ama en son ona "hala vaktin varsa benim eve gidelim mi" dedim. aslında en başta eve davet etmek geçmişti aklımdan ama konuşulacak konuların ve vereceğimiz tepkilerin sınırları da olsun diye dışarıda buluşup konuşmayı düşünmüştüm. ben sorunca kabul etti, eve geldik. salona geçtik, konuşmuyoruz. ikimizde yüzümüzü çalışmayan tvye döndük. ekrandan birbirimize bakıyoruz çaktırmadan :) bi yandan da konuya giriş yapılmasını bekliyorum :)) baktım ses yok yüzümü ona dönüp "evet....... dinliyorum" dedim. "ne anlatayım" dedi, ben de "herşeyi" dedim. "tamam o zaman en baştan anlatayım" dedi. başladı anlatmaya, sanki ona daha önce sormuşum gibi benim aklımda olan biçok soruyu cevaplayarak hem de. hikayesi benim hikayemden farklı. aslında benzer noktalar var ama onun hislerini farkedişi sonrası verdiği tepkiler daha farklı. mesela uzun süre görmezden geldiği homoseksüel hislerinin kafasında yoğunlaştığı bir dönemde karar vermiş yurtdışına gitmeye. ailesini üzecek ihtimallerden korkmuş. biraz patavatsızca ama aslında biraz kıskançlıkla "aileni üzecek şeyler yaptın mı" diye sordum arada :) "hayır" dedi, orada dahada yalnızlaştığını, bilmediği bi kültürde dahada içine kapandığını söyledi. ama gelmeden bir süre önce bi erkekle bişeyler yaşamış. türkiye'ye döndüğü ve kendince arındığını düşündüğü zamanlarda da kız arkadaşını tanımış. ortak paydalar ve cazibe bunları ayrılmaz ikili haline getirmiş. hikayenin devamını biliyorum.

tahmin ettiğim gibi kendisini yani homoseksüel hislerini tanıma sürecinde biri değil. kafasında o konu çok net. komik ama ben daha kendi hikayemi anlatmadan kendisini için "biseksüel" dedi :) duyunca gülümsedim haliyle. şimdi blogun adını "iki biseksüelin karmaşık öyküsü" yapsam mı acaba :)

bi de beni spor salonunda ilk gördüğü andan itibaren tanımak istiyormuş meğerse :) bunu duyunca yüzümün aldığı şekli siz tahmin edin. ondan sonra ben de anlattım sansürlü hikayemi :) yani edepsiz detaylara girmedim pek. kaçırtmayayım :)

tabii bu konuşmalar oluyorken tv'nin yerinde biri varmış gibi ona dönmüş konuşuyoruz ikimizde. birbirimize bakmıyoruz. bi de ben utandığım kısımlarda gözlerimi kapatıyorum. bi ara saatine baktı ve "ben artık kalkayım" dedi. ben de "sen artık kalk git" der gibi "tamam" dedim. ben de çıktım onunla bırakayım diye. gözgöze gelmemeye çalışıyoruz bu arada. arabaya bindik, evinin önüne geldik. ben inecek diye bekliyorken vitesde duran elimi tuttu. gözlerimi dolduracak güzellikte bişey söyledi. sonra oturduğu yerden bana sarılıp çıktı. dönüp arabaya bakmadı bile. inip peşinden koşup sarılmayı istedim o an ama mahallesinde rezil etmek ihtimali geldi aklıma ve hemen vazgeçtim bundan. zaten "adam saatlerce benle 4 duvar arasında durdu dokunmadım da, şimdi ne oluyoki bana" diye kızdım kendime.

herşeye rağmen çok ağır ve zor geçmedi ilk yüzyüze görüşme. daha doğrusu yanyana görüşme . spontane ve sansürlü itiraflar vardı. bi de hislerimizi tam ifade etmedik. en azından ben edemedim. yani yanında tekrardan "senden hoşlanıyorum hatta belki daha fazlası" diyemedim, oysa o iki defa tekrarladı benden hoşlandığını.

bak saat gece 3 olmak üzere ama sesi ve söyledikleri hala kulağımda çınlıyor. sanırım bugün sabahlarım. onu düşünerek................ fena da olmaz hani :)