hafiflemek ve uçmak

haksızlıklar kanıma dokunuyor. reklamını iyi yapan tiplerin baş üstünde tutulmasına tahammül edemiyorum. bir iki kişi konusunda yöneticileri çok defa uyarmama rağmen hala onların bazı konularda diğer arkadaşlardan önce değerlendirilmelerine dayanamıyorum. bugün bi toplantıda doğrudan bunu ifade edip karşıma aldım ikisini de. konumları gereği bana bi zarar veremeyeceklerini bildiğimden haksızlık yaptıkları kişilerin adına verilmiş bir tepkiydi. içimin yağları eridi resmen :) toplantı sonrası kulaktan kulağa yayılmış olay. onların dibinde çalışmak zorunda olan çok sevdiğim bi arkadaş dahiliden arayıp "rapor güzel olmuş, eline sağlık" dedi şifreli bi şekilde :) aslında tarzım değil birilerini üzmek ama bazen can acıtmak gerekiyor can acıtmanın ne demek olduğunu bilmeyen kariyer manyaklarına. o yüzden içim müsterih, hatta bugün söylediklerim aklıma geldikçe gülüyorum.

gerçi beni güldüren, mutlu eden şey dün oldu. spor arkadaşım aramıştı akşama doğru. ben işin içine gömüldüğüm, tam da bi molaya ihtiyacım olan bi andı. "konuşabilir miyiz? müsait misin?" dedi, "evet" dedim ve rahat konuşabiliyorum diye dışarı çıktım. önceden çalışmış gibi hızlı konuşmaya başladı. durumların düzeldiğinden bahsetti ve kendini iyi hissettiğinden. "teşekkür ederim son krizi kolay ve hızlı atlatmamı sağladığın için" dedi, bilmezlikten gelip "ne oldu ne yaptım ki" dedim. "çok şey" dedi ve sustu. ben de bişi demedim gülümsedim sessizce. "biliyor musun?" dedi, "neyi" dedim. "dünden beri aklımdasın" demesiyle benim yüzüme bi kova soğuk su dökülmüş gibi oldu. cevap verecek uygun bi kelime düşündüm ama inanır mısınız bulamadım. o an biraz gecikmelide olsa konudan bağımsız saçma bişeyler söyledim, ne söylediğimi de hatırlamıyorum. sonra da kapattık telefonu.

işte dünden beri yüzümde bi gülümseme var bu yüzden, bi de içim acaip hafiflemiş gibi. umarım yakında kuş gibi kanatlanır havada kalan şeyler..

foto=anna.aero