spor bahane :)

bugün bi başka uyandım. herzamanki ne ailemle ilgili meseleler ne de iş mevzuları ile başladım güne. sadece onu düşündüm, yüzümü yıkarken, dişimi fırçalarken, kahvaltımı yaparken, giyinirken, işe geçerken.

ofise yeni girmiştim ki beni aradı. günaydınlaştık sonra "dünden beri nasılsın?" diye sordu. bu sorusunda kasdettiği şeyi bildiğimden "çok iyiyim" demin emin bi şekilde. o da "iyi, bunu duyduğuma sevindim. ben belki.." dedi sustu. bekledim devam etsin konuşmasına diye ama devam etmeyince ben sordum "belki ne?" diye. "belki son söylediğim şeyden sonra kızmış olabilirsin diye düşündüm". güldüm istemeden ve "yoo aksine, çok hoşuma gitti. son zamanlarda duyduğum en güzel şeydi." dedim ve sustuk. o sessizliği bozmak istemeyince ben devam ettim konuşmaya "sen de benim için değerlisin" dedim. bi gülümseme sesi duydum :) benim ağzımda kulaklarımda tabi bu arada. yani rahatlığıma da ayrı bi şaşıyorum. benim acil bi toplantıya geçmem lazımdı, sonra görüşelim deyip kapadım. ancak akşama doğru bi rahat olabildim de aradım. o zamanda o yoğundu spora gelirsen orada görüşelim dedi.

son dakika bi iş yüzünden biraz geciktim salona. o çoktan terlemişti :) aralarda gizli gizli bakışarak, sohbet ederek spor yaptık. o "çıkalım" deyince de çıktık. duşa girerken soyunma odasında soyunamadım karşısında nedense, utandım :) ama duştan çıkarken gördü beni. gerçi defalardır görmüştür zaten ama o sözlerden sonra saçma bi çekinme oluştu işte :))

onun dışında da farklı bişey yok hayatımda. ailemle bol bol telefonda konuşuyoruz. kaç haftadır bursa'ya geçmedim diye sitem ediyorlar. ama bayramda zaten orda olacağım. anneme "sen gel haftasonu" dedim, "yok" falan dedi önce. sonra "bi bakayım durumlara" dedi. annem bu, sağı solu belli olmaz. eker herkesi pat diye gelir belki. valla ne güzel olur. hem belki arkadaşımla da tanıştırırım :)