gitme kal

iki gündür epey yoğun geçiyordu. geceye kadar süren iş yemeği, yılsonu mesaileri falan derken yakışıklı ile görüşemedik. bu akşamda bi misafirlikteydim ancak saat 11e doğru evde olabildim. eve gelince de ilk onu aradım. 1 saat kadar sürdü konuşmamız. sanırım iş stresi benim dilimi çözdü. içimdekileri ilk defa bu kadar rahat ifade edebildim ona. telefonu kapatmıştım ki bi daha aradı "seni kısa da olsa görebilir miyim?" diye. o kadar cesur sözün ardından taze taze onu görmek fikri bile beni utandırdı ama hayır diyemedim. 10 dk bile geçmedi, kapım çaldı. üzerinde geniş eşofmanlarla rapçiler gibi geldi :)

kapıdan içeri girdi, daha "hoşgeldin" demiştim ki sıkıca sarıldı bana. ama bırakmamacasına sarıldı sanki. o an böyle heyecandan gögsümün ortasından ateşler çıktı resmen. yanlış bişey yapıp anı bozmaktanda korktugum için kendimi ona bıraktım. o ara ayaklarım titredi heyecandan, duvara dayandım ona sarılı halde. tepkide vermeyince bi an ağladığını düşündüm. "iyi misin" diye fısıldadım kulağına. "hiç olmadığım kadar" dedi. tabii benim gözlerimin içini bile güldürdü bu tek cümle. abartmıyorum bi 10 dakika sarılı kaldı. uyuduğunu bile düşündüm :) "istersen içeri geçelim, yada bu gece burada kal" dedim. ikinci cümleyi daha sessiz söyleyebildim. çözdü kollarını, "yok yok bizimkiler uyanıktı. ben aniden çıkınca telaşlandılar zaten" dedi ve gitti.

gitti ama ben hala olayın etkisindeyim. bi de sanki gögsü göğsüme dayalı, kolları beni sarıyormuş gibi hissediyorum. keşke ona sarılıyken hiç ses etmeseymişim diyorum kendi kendime. yada keşke kal dediğimde o "evet" deseydi. bi gece ona sarılıp sabahlasaydım, uyanınca ilk onun yüzünü görseydim ne güzel olurdu :( umarım rüyama gelir.