problem çocuk

kuzenim geldi. hem de ailecek. aramıştı ramazan'ın başlarında istanbul'a geleceğiz bikaç günlük diye ama bu kadar çabuk geleceklerini düşünmemiştim. evim müsait diye gel demiştim. o da eşi ve iki çocuğu ile geldi. güzel oldu ama değişik biraz. büyük olan 5 yaşındaki çocuk inanılmaz bi tip. bişey istediğinde yalan söyleyerek istiyor. "babam dedi ki şunu versin" falan gibisinden. 3-5 isteğinden sonra yalan söylediğini farkedip kuzeni uyardım ama güldü. acaip sinir oldum. tamam dövsün demiyorum ama bişekilde kızabilir. bi de bişeyi isterken tekrar etmesi var. mesela kırılacak bişeyi gösterip "alayım mı" diye soruyor, hayır dediğim de tekrar ediyor evet dedirtene kadar "alayım mı? alayım mı? alayım mı? alayım mı? ...." bi çıldırtan durum da yemeklerde yaşanıyor. "şunu yaparsanız yemek yerim" gibisinden şartlar koşuyor eleman. izlerken bile geriliyorum. belki anne baba olunca buna dayanılabiliyordur insan, ben şu halimle o çocuğa 1 gün bile dayanamam gibi. döverim kesin :)

diğer çocuk ise 1,5 yaşında ve çok tatlı, etli butlu bişey. böyle hafif hafif ısırmalık yanakları kolları. şuanda da sesini duyuyorum diğer odadan :)

bu arada ev kalabalık olunca buluşamıyoruz yakışıklıyla pek. dün ancak spora gitme bahanesiyle kaçtım, hem spor yaptık hem hasret giderdik. biraz da tartıştık yine. ama kırıcı olmayacak şekilde. konu bana sormadan yaptığı itiraftı. o da pişman olmuş ama işte yapacak bişey yok. 

bakalım haftasonu misafirlerim giderlerse yakışıklıyla daha uzun uzun vakit geçiresim var. bi de ceza vereceğim ona, hazır kendisini biraz suçlu hissediyorken. ama nasıl bi ceza vereceğim konusunu henüz düşünmedim. ona hakikaten ders olacak tecrübeyle sabit tavsiyelerinize açığım. 

aslında olay ceza vermelik değil ama böyle bi konuda fikrimi almamış olması beni kızdıran. ben artık iki ayrı kişi değil de bir olduğumuzu düşünürken böyle olması üzdü biraz. neyse, dediğim gibi yapacak bişey yok bu konuda. 

foto=180metabolism.com