sahiplenme arzusu

bu yazıyı telefonda konuşurken yazıyorum :) akşamdan bu yana telefondayım. birazdan beynimde bilinmeyen bi ur oluşabilir. yada şu dakka itibariyle(00:00) balkabağına dönüşebilirim. çünkü yarım saat annemle, 20 dakika sonunda işini değiştiren ve türlü dertle dolu bizim mühendis kızla, 1 saate yakın da hala aramızda ne olduğuna isim koyamadığım ahmet'le konuştum. sanırım bir haftadır toplasam bu kadar konuşmamışımdır cep telefonunda. tam blogu açıp yorumlara cevap yaziim derken bir telefon daha geldi. bi konuda fikrimi almak için bi arkadaşım aradı. konu da şu :) kız, internetten bir evlenme sitesinden bi çocukla tanışmış. işte sanal muhabbeti uzatmadan çocukla gerçektede görüşmüş bu akşam. çocuğu anlatıyor bana, çok masummuş, çok safmış, eli-ayağı karışmış bizim kızın karşısında. bizimkide çok tereddüt etmiş çocuğun bu hallerine. "ben biraz sahiplenilmek istiyorum, sahiplenmek değil" dedi. aslında bizim kız haklı ama bir yandan da haksız. çünkü bundan bir yıl kadar önce facebook'tan biriyle daha tanışmıştı. çocuk işinin ehliydi, 3 kızı aynı anda idare edebilen bir tip işte. tabi arkadaşımın bu durumu anlaması 3 ayını aldı, ağlamalı sızlamalı bitti. bitti ama bide internetten çocuğun profiline bakıp hayatına hiçbişey olmamış gibi devam etmesine falan üzülüp durdu aylarca. şimdi ona diyorum ama anlatamıyorum. zaten bu kızın sanal maceralarına ayrı bi kızıyorum. gerçi önce kendime kızmalıyım bu konuda sanırım. neyse bunun kapatacağı yok, çok fazla dolmuş. ben size iyi geceler dileyip, dert dinlemeye devam edeyim. zaten klavye sesini duydu, "napıyosun, kimle yazışıyosun" diye mızmızlanıyor. hahahaha :))