çıldırtan soru?

ya şöyle bişi var. daha önce yazıştığım insanlardanda kendi yaşadıklarımdan da gözlemlediğim kadarıyla homoseksüel hislere sahip kişiler (biseksüeller dahil) çevrelerindeki bazı insanların özellikle en yakınındakilerin eşcinsel yönleri olmalarından şüphe ederler. bu çok yaygın bişi. mantıklı bilinçaltı sebepleri vardır bu olayın. ama genel olarak ben şüphelenme ve irdeleme olayını sevmiyorum. hani herkesin özeli kendine. "öyleyse de banane"  der geçerim. güzel giyiniyor, çok bakımlı yada hayatında hiç karşı cins sevgilisi yok falan diye kimseyi yaftalamam. aynı şeye maruz kalmak istemem çünkü.

ama bazen bişiler olur, hani düşünmek istemesenizde içinize kurt düşer merak ettirir "acaba öylemi" diye. bikaç yıl önce yaşamıştım bu hissi. en sevdiklerimizin evlenme furyasıyla bi ben bi de bi dostumun bekar kaldığı ilk zamanlardı. onun hayatında kimse yoktu. benim kızarkadaşım vardı o ara. millet bana evlenecek gözüyle bakıyordu ben de o moda girmiştim zaten. o ara dostumun bakışları yaklaşımı biraz değişik geldi bana. sanki benden hoşlanıyormuş gibi hissettim. evlenince bu hislerime sahip tanıdığım birinin hayatımda olması umuduyla böyle bi algıya kapıldım dedim kendi kendime, üstelemedim fazla. hem çok sevdiğim bu dostumu kaybetmektende korktum. kendimi bu düşünceden uzak tuttum ve merakımda bitti zamanla. bugün hala dostuz ve o hala bekar. hayatındaki biçok detayı bilmeme rağmen varsa böyle bi sırrı bilmem, merak da etmem. herkesin kendine ait bi mahremi kalmalı derim hep. karı koca arasında bile böyle bi boşluk bırakılmalı bence.

neyse ben bunları yazmama sebep olan şeye döneyim. bu haftasonu bi arkadaşım bendeydi. yukarıda bahsettiğim dostum değil, başka biri. normalden farklıydı bakışları. hani nasıl diye sormayın bana. farklıydı işte. giydiğim tşörtten beliren meme uçlarıma bakarken yakaladım bi defa. bi iki kezde çok uzun ve süzer gibi baktı bana. sanki bakınca mutlu olunur haz duyulur ya öyle. ben bile garipsedim gözümü çevirdim rahatsızlığımı belli etmiim diye. belki yine yanlış bi algı içindeyim, emin değilim. ama normalde hiç sevmediğim bu şüphe hissi aklıma düşürecek kadar belirgin şeyler oldu bikaç saatlik muhabbetin içinde. iki gündür  de aklımdan çıkmıyor "acaba" sorusu. üstelemezsem çıkacak gibi de görünmüyor. çünkü dedim ya bu sefer yıllar öncesindeki şüphemden farklı olarak daha net şeyler hissettim karşımdaki tavırlarda. umarım yine yanılıyorumdur.