iyi olacak hastanın

dün gece epey kötü oldum. ya yediğim bişeyden zehirlendim yada midemi üşüttüm. baş dönmem ve mide bulantım uyutmadı. uyudum uyandım durmadan. en son koşturup klozete kustum. tabii bizim arkadaş bu anların hiçbirinde uyanmadı, uyandırıp telaşa vermekte istemedim. kusma sonrası biraz iyi hissetmiştim uyuyakalmışım ama erken uyandım yine bulantıyla. biraz geçince arkadaşımda kalkıp kahvaltı hazırladı ikimize ama ben kepekli ekmeğe tost yapıp yiyebildim. bugün evine çıkacak diye ona belli etmedim rahatsızlığımı. o çıktıktan sonra daha fenalaştım, hasta olduğumu söylemeden bikaç dostumu aradım gelsinler diye ama programları varmış. enson spor salonundan arkadaşımı aradım gel diye. "tamam" dedi ama biraz gecikince arayıp "hasta" olduğumu söyledim. tabi telefonda kızdı baştan söylemediğim için ve çok geçmeden geldi. o daha eve yeni girmiştiki izmirli aradı, belli etmiim dedim ama "iyimisin" diye sorduracak kadar sesim kötüymüş. bende işte anlattım. hiç beklemezken o da geldi bi saat kadar sonra. salonda üçümüz laflarken bi ara yine kustum, onlarında midesi bulanmıştır seslerden muhtemelen. ama sonra biraz kendime geldim gerçekten. izmirli fazla durmadı zaten, arkadaşında telefonu çalıp duruyordu "işin varsa git lütfen, ben iyiyim" diye ısrar edince çıktı. aslında çok da iyi değilim. gerçi bi 10 dakika kadar önce yine aradı izmirli ve nasıl olduğumu sordu. yemek yemem konusunda ısrar falan etti :) "tamam anne" dedim şakayla :)) "beni oraya getirtme" diyede payladı şakayla. bende pişkinliğe vurup "ee geeel" dedim :) çocukça ama hoş bi dialog oldu.

şimdi biraz daha iyiyim :) bi sürpriz daha yapsa gelse süper olacağım tabi, ama zor bu saatten sonra...

foto=  news.com.au, rebecca michael