tanımlanamayan kötü hisler

içimde kötü bi his var. sanki kötü bişeyler olacak gibi hissediyorum.

bilmem size de olur mu arada. böyle içiniz sıkılır, hiçbişeye odaklanamazsınız. sabahtan beri öyleyim. öğleden sonra saat 4 gibi çalışamadığımı farkedince arkadaşlara söyleyip erkenden. spora giderim rahatlarım diye düşündüm ama eve girince bi daha çıkmak istemedim. yemek yaptım kendime. annemi aradım, bi de annemden trafik kazası geçirdiğini öğrendiğim lise arkadaşımı. daha telefonu kapatmıştım ki bizim mühendis kızın annesi aradı beni. biraz şaşkınlıkla telefonu açtım, bizim kızın annesi değilde abisi. şu izmir'de subay olan. tatile çıkmışlar eşiyle, önce bi ailesini ziyaret etmek istemiş. davet etti yarın gel görüşelim diye. sanırım bizim kızla dialogumuzun nerdeyse tamamen kesildiğinden haberi yok adamın. "bakayım gelmeye çalışırım" dedim ama bi mazeret uydurur gitmem herhalde. şimdi bunca zaman sonra kızla karşılaşmak istemiyorum. hani kötü bişey olduğundan değil ama karşılaşmak istemiyorum işte. gerçi annesini de babasını da özlemedim değil. devamlı tebessüm eden iyi yüzleri kim özlemezki. neyse artık, bazen bazı şeylere geçmiş diye bakmak kafa yormamak lazım..

bu arada içimdeki o his hala devam ediyor. uykumda yokki erkenden uyuyayım. en iyisi şöyle en türlüsünden bir meyve salatası yapayım kendime birazda dondurma yanına, sonra da bi film takayım. mmm, mis gibi.. olmadı dışarı çıkar biraz yürürüm artık.