ana kuzusu

meğer özlemişim ben ailemi. hem de çok özlemişim.

bi haftayı onlarla birlikte zaman geçirince bi acaip oldum. babamla erkek kardeşim gittikten sonra iki bayanla birlikte evde kalmak ilk başta sıkıcı gelse de sonra çok hoşuma gitti. ee bi de kafadan hasarlı olmanın verdiği hassasiyetle üzerime titremeleri falan beni acaip değerli hissettirdi. yaşadığım son şeylerden sonra kendimi çok ucuz ve basit hissediyordum farkında olmadan. hatta mutlu olmayı haketmediğime inanmaya başlamıştım. ama annemin ve özellikle kız kardeşimin bana gösterdiği ihtimam, birileri için hala çooooook değerli olduğumu hatırlattı.

bunun dışında bir süredir sesi soluğu çıkmayan gizemli arıyor sağolsun. siteden görmüş, merak etmiş. sanal ortamdan da başlamış olsa biriyle bu düzeyde iletişimde kalabilmek güzel bişey. şems konusuna gelince kazayı söylediğim günden sonra o da bikaç kez aradı. pek huyum değil ama bilerek açmadım telefonunu. belki sessiz kalmak en doğrusu.

şimdilik tek istediğim ailemin bana sunduğu şu iç huzurun devam etmesi. ve tabiki sağlığım. başka bişey istemiyorum hayattan. şimdilik :)

foto=flickr, choco bebs