fotoğrafçılık dersi

havalar ne çabuk soğudu demi? oysa biz dünden planlamıştık dışarıda kahvaltı yapalım diye. sabah bi ara vazgeçip "evde bişeyler hazırlar yeriz der" gibi oldum, ama arayıp ikna etti. kahvaltı yaptık ama biraz istanbul'dan uzaklaştık bunun için. yakışıklı fotoğraf makinesini de almıştı yanına. biraz doğa biraz benim fotoğraflarımı çekti. ben de bikaç deneme yaptım. onun fotolarını çektim. baktı tek tek başarılı bulduğunu söyledi. hatta geçmişten gelen ilgimi farkedince öğretmen yüzü çıktı ortaya birden. başladı anlatmaya vizör, panning, kadraj, objektif vesaire :) o kadar farklılaştıki o anlarda görmeliydiniz. birden resmileşti, ciddileşti hatta fırça bile yedim ona odaklanamadım diye. ama hiç şikayet etmedim, hatta bilakis hoşuma gitti bi ara ellerini ellerimin üstüne koyup tuşları tariflerken :)

"bak şurayı da çekelim, şu ağacıda alalım" diye diye biraz açıldık yoldan içeri. o yine işine odak dağa taşa dikkatle bakarken sarıldım beline. ee napiim dayanamadım artık. kapadı gözlerini o an, ve yüzünü döndü. hemen ayağımızın dibindeki kayanın üstüne oturduk sarılı kaldık biraz. montunun içine doladım kollarımı gögsünü göğsüme dayamak istedim sıkıca. o da aynı şekilde sarıldı bana. sonrası geldi işte, öpüştük. bilmiyorum ne kadar sürdü ama kız arkadaşımdan bu yana ilk defa bu kadar uzun ve ara vermeksizin nefesim kesilene kadar öpüştüm biriyle. yoruldukta bıraktık gibi oldu zaten, bırakınca da ikimizinde dudak çevresi kıpkırmızıydı. onun yanakları da kızarmıştı. benim bıyık dışında sakallar da 10 günlük olunca normal tabi. o öpüşme anında bile aklımda mantıksal şeyler dolandı inanır mısınız. "gerçek hayattan biriyle tanıştım, bu kişi benimle benzer gizli hislere sahipti, üstelik birbirimize karşı da bişeyler hissettik, bi şekilde belli ettik, adımlar attık, itiraf ettik ve şuan dudak dudağayız. ne büyük rastlantılar ve geldiğimiz nokta ne garip" gibi şeyler geçti aklımdan.

üzerimizdeki ereksiyon hali geçene kadar oturduk biraz, bu sefer televizyona değil manzaraya baktık sessizce :) o sıra başını omzuma koydu, ben de başımı başına dayadım. yeniden zamanın durmasını istedim orda. yakışıklının yanında iken 3.kez oldu bu. sonra kalktık, döndük eve. eve derken, ikimizinde aklı allak bullak iken yukarı çıkmak istemedi sanırım, beni kapıda bırakıp evine geçti. demin aradı, fotoğrafları atmış bilgisayarına, parçalar halinde mail adresime yollayacak birazdan. çok merak ediyorum hepsini özellikle beni çektiği pozları :) biraz fazla çocuktum sanki bugün. hatta şımarmış bile olabilirim :) neyse fotolardan anlaşılır artık.