ahmet en son çarşamba akşamı aramıştı beni. verdiğim sert tepkiden sonra bi dahada aramaz sanıyordum. ama bugün yine aradı. önce duymamazlıktan geldim ama ısrarcı olunca açtım telefonu. sanki beni ikna etmesini ister gibi dinlemeye başladım onu. neden bunu yaptım bilmiyorum ama onu hala sevdiğimden sanırım. konuştu yine. bana ihtiyacı olduğunu söyledi. söylediği onca şey içinde bi tek bu içime dokundu. çünkü bunun ne demek yani birine ihtiyaç olmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum bende. yine sustum o da susana kadar. en son "bişey demiycekmisin" diye sordu. "yok, diyecek bi şeyim yok" dedim. muhtemelen üzülerek kapattı telefonu.
onu üzmek değil amacım. sadece benim ve onun için daha doğru olanı yapmaya çalışıyorum. daha doğrusu doğru olanın birbirimizden uzak olmak olduğunu düşünüyorum.
neyse işte, hayat devam ediyor. bu aralar ne kadar "hayat devam ediyor" diyorum değilmi. ee napiim, sanki rahatlatıyor bu söz. bi de insan içine karışmak iyi geliyor. birazdan şu tavla arkadaşım mühendis kızı arayacağım, müsaitse onlara gideceğim. hafta içi annesi babasıda gelecekti izmir'den. onlarıda görürüm hem. ordanda donacağımı bile bile bi sahile ineyim diyorum. denizi izlemeyi seviyorum. umarım hava biraz açar o zamana kadar.
foto=flickr, a---t
foto=flickr, a---t
ayol şurda dipdibe komşuyuz. insan bi der ki gel bi kahve içelim sahilde sende sıkılmışsındır evde:))
YanıtlaSilneyse canım size iyi eğlenceler.bende kocamın gelmesini beklim bari.
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
YanıtlaSilBu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
YanıtlaSiltartışma çıkmasın diye sildim iki yorumu ama şunu diim. gençanne'de nefret edilecek bişey göremiyorum ben. hem nefrete kalsa siteyi okuyupta benden nefret eden sayısı çok daha fazladır.
YanıtlaSilcanım sağol.
YanıtlaSilben dün gördüm yorumları ama cevap verme tenezzülünde bile bulunmadım.sende incelik edip silmişsin.
konuşmaya bile değmezler.