gizemli buluşma

akşam saat tam 10'da gizemli adam aradı beni. geçenlerde muhabbetin bi yerinde çok merak ettiğim bi sırrını paylaşması karşılığında vermiştim telefon numaramı. ee kapitalist dünya, karşılıksız bişi yok :)

bugün istanbul'a gelmiş, daha önce söylemişti yakında gelicem diye ama birden pat diye arayıp istanbul'dayım deyince bi garip oldum. yakınlarda olduğunu istersem hemen görüşebileceğimizi ve görüşmek istediğini söyledi. ben tabi korktum aslında. blogtan beni takip eden yani hayatımın en özel detaylarını bilen biriyle tanışmayı aklımdan geçirmiyodum çünkü. ısrar etti. bikaç gündür üzerimdeki bulutlarında havasını dağıtabilir diye düşünüp evet dedim. ama bi görseniz evden çıkarken, arabada falan hala geri dönmek ve onu ekmek geçiyor aklımdan. tabi sözde verdim bi kere. dediği yerde duraktan aldım. tabi birbirimizi aslında epey bi tanıyor olsakta konuşamıyoruz ikimizde :) garip bi durummuş gerçekten. bitek görüntümüz yeniydi birbirimiz için. geçtik bi cafeye oturduk. o da yıllardır ilk defa internetten biriyle buluşuyomuş. iki tedirgin adamın sohbeti nasıl olursa öyle bir sohbet oldu aramızda. ikide bir uzun uzun susup masaya ve gözucuylada arada birbirimize bakıp durduk. ee alışmak lazım. toplasan 100 kelime etmemiştir ikimizin ağzından çıkanlar. geçmişini o destan gibi email'inden bildiğim için çokta sorgulayacak bişeyler sormak istemedim. ama doluydu besbelli. epey bi doluydu hemde. hani dokunsan ağlayacak gibi. cesaret edip ilk defa gördüğüm bu adama "paylaşmak istediği bişey olup olmadığını" sordum. sustu biraz, sonra "var" dedi. sonra yine sustu. ben tam lafa girecekken "ama bugün değil" dedi. neden böyle yaptı pek anlam veremedim. bi kere beni tanıyorsa bi daha böyle buluşacak cesareti kendimde bulamayacağımı biliyordu, bi ikincisi cesaretimin karşılığında sessizlik beklemiyordum. yine masaya bakarken "tamam nasıl istersen" diyebildim. sanırım biraz gururuma dokunmuş bu durum, bikaç dakika sonra "kalkalımmı" diye sordum. yüzü düştü birden. çıktık. arabayla aldığım yere bıraktım. yolda tek kelime konuşmadık. sonrada hızla eve geldim. tam ben eve girerken bi mesaj geldi "kırdıysam özür dilerim" diye. aslında ben onu kırmış gibi oldum. hatta teklifini kabul edip tanışmaya gittiğime pişmanım. keşke hep o gizemli adam kalsaydı belki daha iyiydi. ne biliim gecenin başında bi heyecanla dışarı çıkmam ve gecenin böyle bitmesi ikimiz içinde pek iyi olmadı.

foto=flickr,francisco_osorio