pişti

insanın evinde hesap verecek bir kimsesinin olması güzel bişeymiş.

akşam normal vaktimde çıktım işten ama güpegündüzdü :) bende biraz spor salonuna geçip yorulayım istedim. annemi aradım, biraz gecikicem dedim. gittim salona ama midem bulana bulana çıktım salondan. gittiğimde iki tane yağ + kas torbası ağırlık aletlerine çullanmış çalışıyorlardı. kendilerince çok güzel göründüklerini sanıyorlar. sumo güreşçi adayları bence. dedim "gidip duş aliim, hem bu çirkin görüntü yeter, hem annem bekler". duşa girdim tam çıkarken o ikiz develeri ultra slip donlarıyla duşa girerken gördüm. yani ne diyimki. direkt bi börrgh koptu mide borumdan. kusmadım ama üç su duruladım yüzümü kendime gelmek için. et yaş kas içiçe geçmiş, memeler hem şişmiş hem sarkmış, kollar benim bacaktan kalın, bacaklarda içe çarpık iki adam düşünün işte. şimdi bile aklıma geldikçe fena oluyorum.

neyseki açık hava iyi geldi. annem evde sıkılıyordur diye koşturarak geldim eve ama gördümki yanılmışım. annem komşuyu çağırmış sohbet ediyorlar. manzara gülümsetti beni :) bi yandanda annemin iyiden iyiye buraya alıştığını düşündüm. bu benim için iyi bişi ama bursa'dakiler içinde bi o kadar kötü. özellikle babam için. geçen konuştuk, annemi soruyor nasıl falan diye. kardeşler ise biraz soluk almış gibiler, biraz daha bende kalsın modundalar. ee kolaymı annem gibi mazbut birinin eli altında yaşamak. onlarda haklı. ama babam için üzülüyorum :( aklımda bir planda var. bu haftasonu babamı istanbul'a getirip pişti yapmak mesela :)