12 Şubat 2013 Salı

yeni yıl, yeni iş

yazacağım dedikten sonra da yazamadım ama gerçekten fırsat olmadı.

aslında oldukça radikal şeyler oldu. en önemlisi işten ayrılmam.sorunlarım vardı yönetimden bir iki kişiyle. iş kişiselleşmişti ama alttan alan hep bendim. daha öncekilerden daha sakin bir patlama oldu ama uzun uzun düşündükten sonra istifamı verdim. ikna çabası oldu genel müdür'ün ve arkadaşların ama kararımdan dönmek istemedim. 2 hafta kadar daha çalıştım, işlerin devri ile ilgili. herşey ani olunca ne yapacağıma da karar veremedim. bir iki yurtdışı firma ile görüşmem oldu. biriyle iş ciddiye binince yurtdışında yaşamayı gerçekten istemediğime karar verdim. akademik kariyer olayını da düşündüm. hatta ve hatta kendi işimi mi kursam diye aklımdan geçerken güzel bi teklif aldım. kariyer hedeflerime çok daha uygun bir iş teklifi. arada çok yakın bir arkadaşım da olunca fazla düşünmeden kabul ettim.

1,5 ay kadar stresli bir süreç yaşadım ama şimdi iyiyim. aslında çok yoğunum, yeni iş tanımım ve sorumluluğum çok daha fazla. yorucu ama bu bana güven de veriyor.

o stresli zamanlarda hiç yalnız kalmadım. dostlarım ve ailem beni hiç yalnız bırakmadılar. annem geldi 2 hafta kaldı. arada ben gittim geldim. bi haftasonu ahmet geldi ankara'dan bi gece misafirim oldu. vakit geçti bi şekilde. 

diğer konulara gelince. saçma sapan bişeyler oldu bitti onca karışıklığın arasında. çok öncelerden tanıdığım bi kızla birşeyler oldu. iş sex buddy olmaya döndü. sonra da uzatmadım fazla. 

ha bir de yakışıklı nişanlanmış. nerden öğrendiğimi sormayın, bi şekilde öğrendim. :) 

bu arada ben de evlenmeyi ciddi ciddi düşünmeye başladım. adayım yok ama gerçekten istiyorum. sanırım dostlarla çok vakit geçirince evlilik ortamı ve en önemlisi çocukların sesi gürültüsü çok hoşuma gitti. neyse bakalım hayırlısı :)

4 yorum:

  1. :/ her yurdum biseksüelini bekleyen mutlu son(!)

    YanıtlaSil
  2. xcoach, ciyak niye ?

    karakedi, aslında garip bi son değil. böyle yetiştik. hepimiz aile denince evli bir çift ve çocuklar hayal etmiyormuyuz beynimizin içinde. insanın bu sona meyletmesi pek de anormal bi durum değil.

    ozge, ne oldu? ben mi yordum?

    YanıtlaSil