annemle babam çok farklı insanlardır. annem bir şekilde babamı kabullenmiş ve öyle sevmiş. evet annem detaycıdır, incedir. babam bazen odunlaşır ama bu annem de hiiç hayal kırıklığı yaratmaz. babam elinde güllerle gelsin gibi bir beklentisi de yoktur. imreniyorum onların bu beklentisiz sevgisine. ben ne annem gibi olabiliyorum ne de babam.
yaşadığım şeylerin bir şekilde hep son bulması düşündürdü bunları bana. bu olanlar için suçu hep başkasında aradığımı düşünmeyin sakın. benim de hatalarım var. yani aslında kişiliğimin yansıması diyebileceğim durumlar.
mesela çok ilgili görünemiyorum. odağım çok hızlı değişebiliyor, iş çok çok öne gelebiliyor hayatımda. sevgilimi 2-3 gün ihmal edebiliyorum. mesela tatil modumda iken ailem dahil hiçkimseyi gözüm görmüyor. sanırım bu o an yaptığım işe ya da aktiviteye gereğinden fazla kendimi vermemden ötürü. yoksa hayatımdaki diğer şeylerin değeri azaldığı falan yok.
ee bi de unutkanlık var. önemli anları falan unutuyorum artık. yaptığım hesap-kitap işlerinden dolayı sanırım ya da yaşlanıyorum ondandır.
beni biraz ilgisiz soğuk gibi gösteren diğer şey de; mesafeler. sevgiliyle aynı şehirde olmak bir avantaj. iş çıkışı eve dönerken yanına uğrayabiliyorsun, birlikte spor yapabiliyorsun, alıp bir yere gidebiliyorsun, evine geliyor, sarılıp uyuyorsun. uzak olunca bunları tek yapıyorsun haliyle. yani kendinlesin. daha çok bireyselleşiyor hayat.
işte hep bunlar bir araya gelince bana aşkla sevgiyle bakan insanı da hayatından bezdirebiliyorum zamanla. özel bir çaba harcamadan hem de. son olanlar biraz böyleydi. bu yüzden terkedildim diyebilirim.
ama şunu da belirtmem gerek. karşımdaki insan hep kendi gibi düşünmem, hissetmem, davranmam istedi. hep beni kendi ile mukayese etti. ters-empati gibi birşey. oysa benim ayrı bir bedenim, ayrı bir ruhum var. hormonlarım farklı dolanıyor kanımda. algılarım farklı. aldığım kültür, aklımdaki dünya farklı. bunlar beni karşı taraftan farklı kılıyor haliyle. sevdiğim insan benim zor zamanımda saatte bir beni arayıp soruyor iken, ben aynısı yapmayabilirim. bu ona sevgi duymadığım manasına gelmez. gelmemeli.
kendi kendime konuşur gibi oldu şimdi yazdıklarım. özetle geldiğim nokta, "masum değiliz, hiç birimiz"