zamanla

zaman bazı şeyleri değiştiriyormuş hakkaten. ahmet ve kız arkadaşıyla sözleştiğimiz gün yemek yedik. daha önce nişanlandığında da benzer bir karşılaşma yaşamıştım aslında. ama o zaman içim acımıştı. şimdi daha farklı oldu. o kadar yakıştırdım ki ikisini. o kadar sevindim ki mutlu olmalarına. hani ne yaşandıysa yaşandı ama ahmet artık benim dostum. çok sevdiğim, değer verdiğim biri. bunu şimdi daha iyi anladım. sanırım bu anlamda hayatımda tutabildiğim tek insan aynı zamanda. umarım hep böyle kalır.

beni sorarsanız, yorgunum. bi rahatlayamadım gitti. istanbul'a döndüm istirahat edemedim pek. yarın cuma da bitse de şöyle doya doya dinlensem. gerçi yarın akşam bi doğumgünü partisine davetliyim. fazla durmadan kaçabilmeyi umuyorum. 

bu arada artık trafik denen çileyi hergün yaşayan biriyim. işyerim evime uzak. ya uykumdan feragat edip çok erken evden çıkmam lazım, ya da trafiğe alışmam gerekiyor. yarın için podcast indirdim biraz, bir ikisini dinleyeceğim yarın yolda. iyi gelebilir. vakti de değerlendirmiş olurum. zaten hep isteyip vakit ayıramadığım işlerden biriydi. 

bir de spor var bu ara vakit ayıramadığım. kilo da almışım. artık haftasonu spor da yaparım. uykumu yeterince aldıktan sonra tabii :)