kaza sonrası

dünde cumartesi gibi kalabalıktı ev. geçmiş olsuna gelenler falan oldu. aslında kardeşim sıkıldı bi ara çıkıp hava aldık beraber. biraz şehirin dışında bildiğimiz güzel bi yer var. o ve ben gittik yemek yedik, birazda konuştuk. ilk defa gelecek planlarımızdan bahsettik. genelde ciddi olamayız biraraya gelince. birbirimizle dalga geçmekle geçer zaman. ama bu defa cidden ciddi ciddi konuştuk. kız arkadaşından bahsetti, onunla ciddi şeyler düşündüğünden falan. anlatırken dün ölümden dönmüş o değilde benmişim gibi bi hava vardı ortamda. banada sordu tabi, "abi evlenmiycenmi" diye. "düşünmüyorum şimdilik" dedim, neden diye sormadı bile. "nasıl mutluysan öyle yaşa" dedi. hoşuma gitti bu lafı. mutlu olacak şekilde yaşamak fikri hoşuma gitti. zaten bende öyle yapıyorum.

eve döndük sonra, evde sürpriz bi misafir vardı. karşı komşu teyze ve kızı gelmişti geçmiş olsuna. aslında pek sürpriz sayılmazdı. ben bi önceki gün gelirler diye bekliyordum. "dün ev kalabalıktır sonra gelelim dedik" diye düşünüp incelik göstermişler. otururken kızla konuştuk biraz. bugünkü iş görüşmesi ile ilgili tüyolar verdim dünden. zaten çok ihtiyacı yok gibi kızın. inanılmaz akıllı bi tip. bazı hal ve tavırları yaşının çok çok üstünde. sanırım sorumluluk insanı erken olgunlaştırıyor. ben kızla konuşurken annemle erkek kardeşimin gözü üzerimdeydi. annemin kazadan beri ilk defa yüzünde gülümseme gördüm hatta. :) sinsi kadın.

aslında bende bugün kızı ve müdür arkadaşımı arayıp görüşmenin nasıl geçtiğini falan soracaktım ama çokta ilgili görünmek ve sıkboğaz etmek istemediğimden yarın arayacağım. umarım sonuç güzel olur. bide bu tür iyiliklerin başımızdaki kötü şeylerin yokolmasını sağlayacak diye inanıyorum. belki batıl inanç size göre ama ben böyle hissediyorum.