daha net görüntü

ne diyeceğimi, nerden başlayacağımı bilmiyorum. öncelikle bi önceki yazıda gelen bi yorum üzerine kafama takılan şeyi anlatayım. yorum aynen şöyleydi "burda her şeyinizi şak şak döküyorsun ortaya. ahmet'e yalan söylemiş olmuyor musun? benim sevgilim böyle bir şey yapsa çok kırılırdım"

çok haklı bi yorum. bende bazen bunu düşünüyorum. ama bazende şöyle bakıyorum olaya, eğer bu blog olmasa, ben içimdekileri anlatıp tepki almasaydım ahmet'in bu kadar özel bi insan olacağını farketmeyecektim. tanıştığımız günlerde "rüya gibi masal gibi" yazısında anlattığım gibi başarısız bir seks denemesi sonrası hislerim gelişmeden içimdeki azgın hayvana yenilecekti. sonrada ahmet unutulacaktı, eminim böyle olacaktı. ama içimdekileri bu bloga yazdığım için hislerimi görme şansı buldum. sanki kendimi bloga yazıp öyle okuyor gibi oldum. yani üçüncü bi göz yada ayna görevi görüyor blog benim için birazda. ee tabi sizin verdiğiniz tepkilerde çok önemliydi ve hala önemli inanın.

biliyorum yazdıklarımın çoğu çok özel şeyler. hem onun müsadesi olmadan yazıyorum. ama ne biliim, bu hislerimi paylaşacak kimsede yokki. sizin ferrariniz olsa ne önemi varki, onu birine göstermek istersinizya hep. onun gibi bişi. ee gerçek hayatta bu özel durumu kimseye anlatmakta istemediğimden burada yazıyorum. ama yine de ilişkimizle ilgili daha az yazmaya çalışacağım bundan sonra. söz.

bi diğer anlatmak istediğim şey de haftasonu konuşulanlar. ama tam olarak anlatmayacağım. konuşulanları detaya girmeden yüzeysel geçeceğim üstteki söylediklerimden sonra. evlilik ana konuydu. ağlamadan sızlamadan iki adam gibi oturduk konuştuk herşeyi. gelecekle ilgili düşüncelerimizi konuştuk. ben niyetimi açık açık söyledim. onunla ilgili hayatıma yön verme isteğimi, cesaretimi ve en önemlisi samimiyetimi. bana bunu kendisininde istediğini, durmadan bunu düşündüğünü ama bunun zorluğu ile ilgili çok haklı sebeplerini söyledi. bi ara bana evlilik fikrimi sordu. anlattım fikrimi ve geçmişteki başarısız ilişkilerimi. o da kendi fikrini söyledi. ikimizde bugüne kadar konuşurken böylesine ciddi olmamıştık hiç. kendimi bi ara toplantıda hissettim. bazı gerçekler acıda olsa herşeyi net bilmek güzeldi yinede. çünkü artık kafamda kuracağım şeyler kalmadı. korku dediğim şeyler olasılığa dönüştü. işler biraz daha karmaşıklaştı aslında ama en azından net. bu beni daha iyi hissettiriyor. birbirimize duyduğumuz sevgidende zerre azaltmadı konuştuklarımız, aksine ben onu anlayışla dinlediğim ve anlattıklarına katıldığım için bana dahada güvenle yaklaştı. pazar günümüz çok özel ve güzeldi bu yüzden. dün gece de gitti. ama daha sık görüşeceğiz bundan sonra.

kendimi niyeyse çok iyi hissediyorum. çok güvende. herşeye rağmen her olumsuzluğa rağmen sevildiğimi sevdiğim insandan bu kadar net duymak çok iyi geldi gerçekten.

neyse bu konu uzar. benimde parmaklarım herşeyi dökmeye meyilli ama bunu yapmak doğru değil sanırım. bi önceki yazıdaki yorumuyla bu gerçeği bana hatırlatan mehtap'a teşekkür etmeliyim. bi de şimdi biraz müzik dinlemeliyim. buna su kadar ihtiyacım var.

herkese sevgiler.

foto= flickr, jk5854