6 Ağustos 2009 Perşembe

hala iyi değilim

evden çıkmadım dünden beri. bayat ekmeklerle öğlen gibi bi kahvaltı yapmıştım. uyudum biraz sonra kalktım düşündüm düşündüm düşündüm sonra biraz daha düşündüm. hiçkimse aramadı o saatlerde. aramazmı hiçkimse ya. aramadılar işte. o bile aramadı. ben aradım artık kafayı yemeden az evvel. işi varmış canımın, aklındaymışım. ne güzel. o da benim aklımda zaten ama bitek o değilki aklımda olan. 40 tilki dolanıyor kafamda. hepsi onun peşinde. bende süpppperman sanki. kovalıyom tüm tilkileri kargaları. yoruldum valla. çok yoruldum. yorgunluğumu alsın diye alkol alıyorum. aslında alkolden uzak durmaya çalışıyorum böyle kafamın bulanık oldugu zamanlarda ama şuan tek istediğim sarhoş olup uyumak. uyanınca bu saçmalıkların aklımda olmaması.
bilmem belkide bu bi sürectir ilişkide. bu acıyı çekmeliyim belkide.
offf. ne biliim ya. hiçbişe bilmiyom bugece.
bilmiyom işte..

tarih=12 nisan 2009

fotoğraf: flickr,brokenwing739

1 yorum:

  1. Evet insan böyle bir yaratıktır işte yargılamak için söylemiyorum bende de oluo bu duygular bazen.Yetinmeyi bilemediim zamanlar,her şeyin güzel olmasının verdii rahatsızlık ama zamanla bu da geçer...

    YanıtlaSil