13 Temmuz 2009 Pazartesi

ah bu şarkıların gözü kör olsun

akşam maillere ve feysbuka bakıyordum. arkadaşın biri video yollamış. daha doğrusu klip. belki en son 10 sene evvel dinlemiştim izel'in ah yandım şarkısını. olacakları bile bile açtım tekrar dinledim. sözleri beni çoook uzaklara götürdü. çok geçmişe. kendimi temiz diye niteleyebileceğim günlere. sonra şimdiki zamandan tek sermayem ahmet girdi o günlerin içine. kendimi ne kadar yalnız ve kötü hissettim anlatamam. ağlamamak için zor tuttum kendimi. ya ama baksanıza bu sözlere kim dayanır ki:

yarınlar yok gibi/ güneş hiç doğmayacak/ o gitti,ah gitti/ bir daha hiç dönmeyecek/ ah yandım ben allahım/ buna can dayanmaz/ al onu getir geri/ bir daha vermeyeyim/al onu ver bana geri/ son bir daha göreyim/ gidipte dönmeyeyim/ ah yandım ben allahım/ buna can dayanmaz/ al onu getir geri/ bir daha vermeyeyim/al onu ver bana geri..

hava alırsam kendime gelirim dedim. çıktım yürüyorum. evden biraz ilerde böyle konteynır gibi bişeyden bateri sesi geliyordu. hangi entel bekçi son ses yabancı müzik dinliyo diye yaklaştım. birde ne göriim. 3-4 genç bi konteyner içine tıkışıp sistemi kurmuşlar "knock knock. knocking on heavens door" çalıp söylüyolar. farketmeden sonuna kadar dinleyip eşlik ettim bende. şimdi geldim eve knock knock diye diye. gayet mutlu birşekilde.

işte şarkılar böyle şebek ediyor adamı. ağlatır, güldürür, bigün belki öldürür.

fotoğraf= deviantart, anachronist84

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder