aşk herşeyi affeder mi?

haftasonu yazmak istemedim. biraz kötü şeyler oldu beni hala düşündüren.

daha önce bikaç kez birlikte olduğum bi kız vardı. çoğu insanla irtibatım değişen msn ve telefonumla yokolmuştu. ama bu kız telimi değiştikten sonra tanıdığım kişilerden olduğundan iletişim kurabildi benle hemde hiç istemediğim bi zamanda. konuşmak istiyorum falan dedi, ne istediğini biliyodum ama bile bile gittim yanına. biraz da annemin evlen baskısı, dizginlediğim cinsel arzularım falan sıkmıştı. olabilecek ihtimalleri biliyodum giderken. ve olabilecek en hoş olmayan şey gerçekleşti. sevişmeye başladık. o sırada ahmet'i hatırladım, o masum bakışları geldi gözümün önüne, kendime engel olmak istedim. ama karşımda bir erkek olmaması, olacak şeyi aldatma değilmiş gibi varsaydırdı.

aslında şimdi düşünüyorumda, farkı yok onu bir erkek veya kadınla aldatmanın. iyi değilim bu yüzden. yıllardır alıştığım bi hayat var. hemen bırakamıyorum alışkanlıklarımı. çoktandır ilk defa birini aldatmamam gerektiğini hissettim ve arzularımla aklım arasında kaldım ve hayatımda ilk defa aldatmanın acısını çekiyorum. hani bi şarkıda geçiyoya. "çok üzgünüm, istemeden, seni dün gece aldattım, kim olduğu mühim değil, ... aşk herşeyi affedermi? herşey zamanla geçermi? güzel günlerin hatrına, aşk herşeyi affeder mi?" diyorum kendi kendime dünden beri. hakkaten aşk herşeyi affeder mi ki?

tarih=20 nisan 2009